Blog: Afschrikken met Bevallingsverhalen
Ik zit te lunchen met mijn hoog zwangere (38+ weken) vriendin en we hebben het over zwanger zijn, als het kindje er eenmaal is en ook DE Bevalling! Het is een vriendin dus ik voel me vrij om alles te vertellen, tot ik mij midden in een zin bedenk dat ik haar natuurlijk niet wil afschrikken voor wat komen gaat. Terug kan ze niet meer, maar ze heeft wel nog wat tijd voor het moment daar is.
Tijdens mijn zwangerschap liet ik mij niet zo afschrikken door zwangerschap en bevallingsverhalen. Ik wist namelijk al dat ik genoeg voorbeelden in mijn omgeving had, wat allemaal niet overeenkomt met een ‘normale’ bevalling. Dat verminderde bij mij het verwachtingspatroon. Plus ik hield mij maar voor ‘Er zijn miljarden vrouwen voor mij geweest, die dit ook konden. Het moet mij dus ook lukken’ en… ‘Je kunt niet voorspellen hoe het gaat. Elke bevalling (en zwangerschap) is anders.’ Dit bracht mij tot rust. Maar ja elke mama-to be is anders (persoonlijkheid + nieuwe hormonen).
Mijn bevalling, was geen roze-geur en zonne-schijn (maar dat voor een andere keer.) Ik wou mijn vriendin dus niet in angst brengen en probeerde het naar een positieve kant te brengen. Door inderdaad onder andere te zeggen: er zijn al ontelbare vrouwen voor ons geweest die het konden, dus zij kan het ook en elke bevalling is anders. Het is niet te voorspellen, dus heeft ook geen zin om je zorgen te maken (Okay dat is soms makkelijker gezegd dan gedaan.)
Maar wat is dat toch met die horror verhalen?
Het is een ongeschreven regel dat het niet verteld mag worden aan zwangere vrouwen. Mijn verhaal is misschien ook wel een semi-horror verhaal, maar terug kijkend weet ik dat ik het heb overleefd en dat ik een prachtig kind heb. Ik vertel het daardoor zelf niet met horrorgebeurtenis persé. Het klinkt alleen als een ware triller in andermans oren misschien!
Ik ben benieuwd wat andere hun ervaring hiermee is? Let me know!
