Blog: Het uiteindelijke Bevallingsplan
Het uiteindelijke Bevallingsplan
De bevalling, van tevoren kun je niet voorspellen hoe deze gaat lopen. Net zoals je zwangerschap eigenlijk. Je wordt aan het einde van je zwangerschap wel gevraagd om een geboorteplan te schrijven, maar zelfs dan kan alles anders gaan.
Volg je Babies Kitchen op Instagram of misschien heb je de Insta-Blog verzameling van September gelezen, dan heb je kunnen lezen dat er een inleiding geplant stond aan het einde van mijn zwangerschap. Mits de kleine dame natuurlijk niet eerder zou komen. Uiteraard is een natuurlijke bevalling het meest wenselijk. Echter met mijn vele harde buiken, lichaam die gewoon beurs voelt en het er gewoon door heen zitten vanaf week 34! Leiden er toe dat de dokter vroeg of ik een inleiding wou met 39 weken? Ja, graag! (I thought you would never ask).
Mijn bevallingsplan was gemaakt: een inleiding met 39 weken! Een eind datum was ingeplant, iets om naar toe te leven.
Tot de verloskundige mij in week 37 belden. Ik was niet meer medisch, dus kon terug naar hun i.p.v. het ziekenhuis. Ik vind mijn verloskundige praktijk geweldig (LIVA Verloskundigenpraktijk, Amsterdam Noord & Landsmeer). Wel gilde mijn hoofd meteen, maar mijn inleiding?! Die zou blijven staan (gelukkig!). Wel wou ze een plan maken voor de dagen lopend naar de geplande inleiding. Waarbij de mogelijkheid was om een natuurlijke bevalling te verwezenlijk en ik in het ziekenhuis kunnen bevallen waar ik zelf de voorkeur aan gaf.
Een nieuw bevallingsplan was er nu…
Het Nieuwe bevallingsplan
- Een week ervoor zou ik op controle komen.
- 5 dagen voor de ingeleide datum zou ik voor het eerst gestript* worden.
- 2 dagen erna nog een poging tot strippen.
- Mocht strippen niks opleveren, zou ik de dag voor de ingeleide datum mijn vliezen worden gebroken om zo weeën op te wekken.
- Mocht er niets gebeuren zou ik als nog worden ingeleid.
Het voelde goed het nieuwe bevallingsplan. De mogelijkheid was er dat ik eerder zou kunnen bevallen en dat zou tevens betekenen dat ik natuurlijk zou bevallen. WINNING!
Uiteindelijk…
Inmiddels weet ik hoe het allemaal uit heeft gepakt. En nee ik ga hieronder niet mijn hele bevallingsverhaal vertellen. Wel wil ik in het kort vertellen hoe het plan zich heeft uitgepakt. Desondanks dat de eind datum geplant was, waren de dagen ervoor onwijs emotioneel zwaar voor mij.
Mijn verwachting was (of eigelijk onze) dat de eerste keer strippen direct zijn werking zou hebben. Mijn lichaam was al vanaf week 33 klaar met de zwangerschap, het kon niet anders. Plus ik had al (TMI*) 4 cm ontsluiting. Te vergeefs! Bij strippen merk je de eerste 6 uur iets. Het enige wat bij mij ontstond was teleurstelling en duizend keer van alles op zoeken op Docter Google en forums lezen. Ook al wist ik dat ik uiteindelijk wel een paar dagen later zou bevallen. Ik werd gewoon elk uur dat langer duurden ongeduldiger en emotioneler en onzekerder. Ik wou dat het gewoon voorbij was, ik wou dat de pijn weg was en gewoon mijn kleine baby vast houden.
Op vrijdag was de eerste keer strippen, laat in de middag. Wat tot niets leiden. Stap twee was dat ik op zondag zou bellen om nogmaals gestript te worden, maar ze hadden die dag geen tijd uiteindelijk. Een dag langer wachten leiden weer tot een emotioneel zware dag. Maandag was er wel ruimte om te strippen, maar pas einde dag om 18.00! Een hele dag ongeduldig wachten. Ongeduldig zijn en zwanger helpt niemand in zo’n situatie! Maar..
18.00 werd ik voor de tweede keer gestript en de verloskundige was net weg en de weeën begonnen. Drie en half uur later om 21.30 werd onze Parker Lily geboren in het ziekenhuis. Een korte bevalling, maar heftig en die ik heel bewust mee maakte. Of ik het hele verhaal nog ga delen. Voorlopig ben ik er nog niet klaar voor, ik blijf nog even op mijn roze wolk. Wie weet komt dat nog…