Breastfeeding Diaries: Lukt het of niet? (Deel 2)
Breastfeeding Diaries: Lukt het of niet? (Deel 2)
In deel 1 van mijn breastfeeding diaries deelde ik mijn verhaal/ervaring met borstvoeding voor mijn tweede zwangerschap. Tijdens die zwangerschap was ik er uiteindelijk nog niet uit wat ik zou doen: borstvoeding of flesvoeding geven. Ik had nog niet echt wat besloten tot de geboorte… het moment van de waarheid… wat zou ik doen?
Ik ging het toch proberen, maar dan het echte moment van de waarheid: zal borstvoeding dit keer wel lukken?
Na de bevalling werd mijn dochter bij mij gelegd om voor het eerst aan de borst te gaan en… Ze wist meteen wat ze moest doen en mooier nog, dat wist mijn lichaam ditmaal ook! Het lukte om borstvoeding te geven, alles werkte mee. Alleen had ik mijzelf hier nog niet compleet op voorbereid. Op het feit dat het zou lukken!
Voor het eerst borstvoeding
Parker werd in de avond geboren. Ik was al een soort van schietgebedje aan het doen, dat we niet naar huis gestuurd zouden worden. Wat namelijk zou betekenen dat ik die nacht tot de volgende dag de kraamzorg zou komen, zelf uit moest vogelen hoe ik borstvoeding moest geven. We zijn die nacht uiteindelijk in het ziekenhuis gebleven, ik kon namelijk nog niet zonder flauw te vallen uit bed. Gelukkig dacht ik op dat moment, dan kon ik in elk geval die nacht wat hulp krijgen.
Ik had mij gewoon echt niet op borstvoeding voorbereid. Ik wist niets van houdingen, hoe je moest aanleggen, waar ik op moest letten. Het enige wat ik wist is hoe je met stuwing om moet gaan! In het ziekenhuis kon ik om hulp vragen en werd ik niet aan mijn lot overgelaten. Ik werd op weg geholpen, zodat ik de volgende ochtend met een stress minder naar huis kon.
De volgende dag kwam de kraamzorg ’s middags bij ons langs. Ook van haar kreeg ik wat handige tips: waar ik op moest leggen bij aanleggen, welke houdingen er zijn en vooral ook hou ik mijn kleine slaap kop wakker kon houden om te drinken! Dat bleek mijn grootste frustratie nummer 1, de kleine dame lag namelijk zo knus tijdens de borstvoeding dat ze steeds in slaap viel na een paar slokken!
Ik probeerde allerlei houdingen: de rugby, zijligging, de madonna. Op zoek naar wat voor mij het beste werkte. Dit bleek de rugby te zijn. Het enige waar ik wel onwijs veel moeite mee had: ik kon mijn lichaam maar niet ontspannen!
De eerste nacht thuis
Borstvoeding geven betekende dat ik als enige voeding kan geven en die eerste avonden betekend dat elke 2-3 uur wakker worden. Ik ben namelijk iemand die staat achter rust en regelmaat voor kinderen en zet dus ook echt mijn wekker om de drie uur die eerste dagen. Zo’n eerste nacht als gezin thuis na een bevalling bestaat niet uit slapen, maar uit: adrenaline, aan elkaar wennen, de baby die moet wennen aan een nieuwe omgeving en dit maal ik die moest wennen aan borstvoeding geven. Ik was heel erg zoekende, wat werkt voor mij en mijn dochter. Hoe moest ik het aanpakken? Ik was tegelijkertijd heel erg zoekende naar de roze wolk die vrouwen juist hebben bij borstvoeding.
De onzekerheden begonnen bij mij erin te kruipen. Niet heel gek dat je ook al heb je al een kind, je door alle hormonen en met een pas geboren baby toch je nog wat onzeker voelt. Bij mij ontstond vooral de vraag: Heb ik de juiste beslissing genomen met borstvoeding? Borstvoeding kost tijd en het kost ook echt wel wat energie. Elke 2/3 uur een voeding, wat allemaal bij jouw komt te liggen en je bent net bevallen dus je hebt al amper energie.
Ik besloot bij mijn kraamverzorgster eens te informeren over wanner de combinatie borstvoeding en flesvoeding kon. Zorg instanties als verloskundige en kraamzorg zijn over het algemeen allemaal PRO-Borstvoeding. Waardoor ik blij verrast was dat mijn kraamverzorgster heel positief was over de combinatie. Ze had het namelijk zelf ook direct bij haar kinderen gedaan. Dat stelt je toch wel gerust en ik besloot de combinatie ook zo snel mogelijk in te willen voeren.
Een nieuwe kraamzorg
Tijdens mijn kraamtijd had ik 3 verschillende kraamverzorgers en nummer twee kwam op dag 3. Ik merkte dat ik mijn kraamzorg vooral erg nodig had voor de borstvoeding. Om mij hiermee op weg te helpen. Ik vertelde de kraamzorg nummer 2 dat ik de combinatie borst- en flesvoeding wou invoeren. Echter overtuigde zij mij hier toch nog even mee te wachten. Als hormonale new-mom en voor mij tevens geen ervaring met borstvoeding, luisterde ik hiernaar en raakte zo van mijn gerust gestelde plan. Ik zou nog even alleen borstvoeding geven.
Die zelfde middag begon ik langzaam last te krijgen van stuwing!
Stuwing
Bij Logan gaf ik dan wel geen borstvoeding, maar met stuwing had ik wel al echt wat ervaring. Ditmaal was ik daarom al voorbereid op mogelijke stuwing: paracetamol, 24/7 een sport bh aan en groene kool in de koelkast! Ik voelde de stuwing langzaam in sluipen en het werd alleen maar erger en erger. Waardoor ik toch weer in paniek raakte: wat als me borsten zo strak stonden, dat borstvoeding niet zou lukken? ? Ik besloot de verloskundige te bellen voor advies. Ze rade mij aan onder de douch te stappen voor een voeding, om zo wat druk van de ketel te halen en dan zou het lukken. En als er echt nood aan de man was kon ik uiteraard een flesje maken.
De tip van het douchen werkte goed (al is elke 2/3 uur onder de douch stappen midden in de nacht ook niet heel bevorderlijk) en het lukte om borstvoeding te geven. Het werd een helse nacht waarin ik alleen maar heb gehuild van de pijn en frustratie. Ik kon niet slapen en alleen nog op mijn rug liggen. En die borstvoeding er nog bij met een kleine slaapkop. Het maakte mij steeds meer onzeker en gefrustreerd.
Breakdown
Het leiden allemaal tot een onoverkoombare breakdown op dag 5. Gefrustreerd, hormonaal, verdrietig en ik kon het gewoon niet meer aan. Ik leefde van voeding naar voeding, tussen door wou ik nog aandacht aan mijn andere kind geven en ook mijzelf weer op energie brengen. Ik voelde me geen goede moeder, althans ik voelde mij niet als de moeder die ik wou zijn.
Borstvoeding zou mij moeten verbinden met mijn baby. Ik voelde meer afstand, met beide kinderen erdoor ontstaan. Het voelde niet goed. Ik raakte alleen maar in een depressie als ik door zou gaan. De beslissing om borstvoeding te geven voelde niet de juiste beslissing. Het voelde niet meer als mijn beslissing. Het voelde alsof ik erin gepraat was.
Ik heb een uur in mijn slaapkamer gehuild en uiteindelijk naar mijn man gegaan en alles eruit gegooid. Ik had zijn steun nodig. Niet voor de beslissing die ik ging maken (die had ik onvoorwaardelijk). Ik had zijn steun nodig om mij niet weer eruit te laten praten. Ik had hem nodig om juist te zeggen “Nee Wen, bedenk wat jij hebt besloten! Borstvoeding voelde niet goed voor je en je hebt een beslissing genomen!”
Ik had namelijk besloten te stoppen met borstvoeding! Het voelde gewoon niet goed. Niet voor mij, niet voor mijn baby en niet voor mijn gezien. Niet op korte termijn, niet op langer termijn. Ik moest stoppen!
Er voelde een druk van me schouders en de volgende dag toen ik dit allemaal vertelde aan mijn kraamzorg voelde ik mij ook sterk in mijn schoenen. En ik hoefde mij ook helemaal niet te verantwoorden of wat dan ook want ze begreep mij compleet en steunde mij. Ze hielp mij om te kijken wat de beste manier om af te bouwen zou zijn.
Afbouwen…
