Blog: Mama mag uitslapen
Bij ons thuis hebben wij de regel in het weekend. De ene avond staat de ene op en mag dan uitslapen. De andere dag de andere. Het maakt dan niet uit tot hoe laat je uitslaapt, jij mag vanaf 6:00 in je bed blijven. Op zondag is het meestal mama mag uitslapen. Yup dan is het mijn beurt!
Mama mag uitslapen
Uitslapen betekend over het algemeen tot max 10:00. Zelf ben ik nooit zo’n uitslaper geweest omdat ik het dan zonde van mijn dag vind. Plus met die kids hoor je ze toch altijd wel één of twee keer gillen beneden waar de moeder instinct bij inschiet. En juist daar wil ik het deze blog over hebben.
Op zondag mag ik dus meestal uitslapen. Een dag die ik specifiek zelf uit kies, omdat ik weet op zaterdag gaan we altijd wat doen, dus dan wil ik er wel gewoon vroeg uit. Op zondag geef ik mijzelf dus meer de rust. Terwijl ik dit type van uit bed is het ook zondag, mijn uitslaap dag. Al was ik al om 7:30 wakker (het is nu 9:00). Logan wou namelijk nog even met mij knuffelen en om 8:00 ging hij dan naar beneden en ik was klaar wakker. Ik verplicht mijzelf dan in bed te blijven om dat extra moment rust te pakken. Maar makkelijk is het niet.
Zodra ik beneden iets te lang gehuil of gil hoor denk ik, ik moet naar beneden. Maar waarom? Mijn man kan het uitstekend alleen af. Als het niet zou lukken zou hij wel een gil geven. Tegelijkertijd is dus die twee strijd dat ik denk pff daar begint de dag ik wil niet naar beneden. Toch is dat moeder gevoel overheersend. Er voor mijn kids zijn en voor mijn man. Ik dwing mijzelf dus al een half uur om in bed te blijven en heb dus maar mijn computer gepakt.
Mijn vraag: Is dit herkenbaar? Of ben ik echt de enige in dit!
*Deze blog heb ik trouwens vorige week al geschreven en lig ik waarschijnlijk terwijl de post online komt nu hopelijk nog op een oor!
