Blog: moeilijke eter (deel 2 de doorzetter)
Blog: moeilijke eter (deel 2 de doorzetter)
Als ouder/opvoeder moet je soms gewoon even door zetten. Ook al denk je ‘pff moet dit nou’. Om het gewenste resultaat te krijgen (of een soort van) zet je door. Gevalletje van ‘de aanhouder wint’ en als ouder wil je liever niet dat je kind dat is! In deze blog ga ik het hebben over de doorzetter als het gaat om de moeilijke eters.
Ja onze rupsje nooit genoeg zegt nu soms ‘nee tegen eten‘ en hoe dealen wij daarmee. Hier is poging één:
De Doorzetter!
Even terugblik
Mijn kleine man was vanaf 4 maanden al een lekkere lekkerbek, die alles wat zijn foodie mama aan hem gaf heerlijk naar binnen schoof en er vol op (met geluid mmmm) van genoot. Vol trots vertelde ik ‘Logan die lust alles zelfs olijven en haring.’ Natuurlijk kreeg ik dan regelmatig te horen ‘Wacht maar…’ of ‘Nou er komt nog wel een dag dat dat veranderd.’ De horror! Al wist ik in mijn achterhoofd die nachtmerrie zou inderdaad nog wel komen.
En ja hoor het leek wel klokslag ‘1 jaar: dreumes’ en meneer wist hoe hij nee tegen eten kon zeggen! Ik kon wel janken. ‘Wat is er met mijn baby gebeurd? Ik wil mijn baby terug!’ De horror! Ik ben dol op eten, mijn man houdt van eten en die liefde willen we graag ook delen met onze kleine. Hoe moet ik dit aanpakken?
De aller eerste keer belande ik in een soort shock; ‘Maar, maar… gister at je het nog?’ Ik merkte dat ik in zo een shock was dat ik niet wist hoe ik dit moest gaan aanpakken. Hoe doen mensen dit? Dacht ik meteen.
In de loop naar de eerste hapjes had ik al methodes gelezen als ‘maak er geen probleem van, maar geef wel gewoon het toetjes’ Uhm…pardon? Weet niet of ik het daar zo mee eens ben. Wel besloot ik het ‘Maak er geen probleem van’ te proberen.
De volgende keer dat meneer met zijn hand de lepel weg duwde besloot ik:
1. Probeer het alleen even.
Dit kon als nog tot een soort van drama opleveren.
2. Okay, dan niet. Ik deed zijn slabber af en haalde hem uit zijn eetstoel.
Mmm dit was toch niet wat hij wou! Hier kwam ook de nodige huilbui bij, dus besloot ik hem op schoot te zetten en duidelijk te maken ‘dit is het enige eten wat je krijgt’. DOORZETTER! Mirakel, meneer besloot zijn hele bord toch op te eten. Wat een triomf kan je dan als ouder voelen.
Werkt het altijd? Natuurlijk niet!
Raak ik nooit gefrustreerd mee? Natuurlijk wel!
Heb ik dus de perfecte oplossing? Nee absoluut niet!
Wel heb ik mijzelf wat regels opgesteld:
- Een uur voor het avondeten, geen enkele snack of iets dergelijks.
- Niet direct drinken geven bij het eten. (Hier kan hij zich ook wel eens achter verschuilen)
- Probeer of hij het wil proeven. Soms zegt hij al nee zonder te proeven!
- Wil hij zelf eten? Sommige kinderen willen nou eenmaal zelfstandig zijn.
- (Probeer) er geen probleem van te maken. Dan maar geen eten! maar dan zeker ook niet iets anders.
(Okay nu hij nog 1 jaar is misschien net voor het slapen gaan een fles voor nu).
Natuurlijk ben ik heel benieuwd naar jullie doorzetters-ervaringen op het gebied van eten. Deel het met ons door een reactie in de bijlage te plaatsen.
