Blog:Maak ik de juiste beslissing als ouder?
Als ouder wordt je geacht de juiste beslissing te nemen. Maak je een beslissing dan neem je in elk geval aan dat deze de juiste is. Het gaat immers om je kinderen, je gezin. Maar wij ouders / opvoeders weten ook niet altijd wat de juiste beslissing is. Het is niet zo dat wij een opleiding tot ouderschap gehad hebben. Uiteraard leven wij in een tijd waar we genoeg informatie bronnen hebben en zo iemand kunnen bereiken voor advies. Maar er zijn momenten dat wij gewoon als ouder die beslissing moeten maken. Uiteindelijk weet je nooit op dat moment of het de juiste is. Ouder of niet. Je hoopt het maar want je bent verantwoordelijk voor een ander. De vraag is dus.
Maak ik de juiste beslissing als ouder?
Ik kom op dit onderwerp door iets wat er gebeurde. Mijn beide kinderen hebben zodra het winter is bij verkoudheid vaak ook klachten die astmatisch zijn. Logan loopt al sinds hij 6 maanden is hiervoor bij het ziekenhuis. Parker daarentegen loopt gelukkig niet meer bij het ziekenhuis (deed ze wel tot ze 9 maanden was). Toch heeft ook zij bij verkoudheid extremere ademhalingsklachten. Soms valt het mee, andere keren is het erger en heeft ze een puffertje nodig.
Het najaar is aangebroken en de eeuwigdurende verkoudheid ook. Logan heeft al twee maal zo erg gehad dat hij weer vol aan de medicatie moest, maar gelukkig is dat na 4 dagen weer voorbij. Parker is sinds augustus al verkouden. Daarnaast krijgt ze ook nog eens tandjes. Wat leidt tot koorts en een paar weken terug ook dat haar ademhaling weer extreem zwaar was. We besloten haar een puffertje te geven. Met de hoop haar ademhaling te verlichten.
Nu zijn wij gewend aan een worstelpartij bij het geven van een puffer. Ook Logan deed dit tot zijn 2de jaar. Bij Parker hadden wij dat nog niet tot dus een paar weken terug. Het leek wel of ze een soort oerkracht opeens bezat. Met man en macht probeerde wij haar die puffer. Ja twee volwassenen en een dreumes van 1 jaar. De puffer verlicht gewoon echt haar ademhaling, dus ja dan wil je dat geven. Echter het moment dat ik de puffer weg haalde zag ik dat haar lippen gewoon blauw waren. PANIEK! Wat leek alsof ze gewoon ademde terwijl ze de puffer nam, was dus schijn. Ze hield gewoon haar adem in. Bij mij was er dus complete paniek en de schuld en tranen kwamen naar boven. Gelukkig trok alles binnen een paar seconden als weer terug. De mijn in mijn buik van het aanblik, een paar weken later nog steeds niet.
Hierbij kwam bij mij op: Was de beslissing juist?
Het was iets wat wij al tientallen keren hadden gedaan bij zowel Logan als Parker. Echter Parker besloot gewoon zo tegen te spartelen dat ze niet ademhaalde. Was het dus de juiste beslissing. Natuurlijk is er niks ernstig gebeurd, maar het doet je wel meteen nadenken. Hoe weet je nou als ouder wat de juiste beslissing is. Kan je dat wel weten? Op het moment dat we het deden leek het wel zo en nu terugkijkend snap ik waarom. Het leek de juiste beslissing omdat ze leek normaal een puffer te nemen, met wat drama. Dus ik ga daar niet over twijfelen meer.
Toch vind ik het een interessant onderwerp. De juiste beslissing nemen als ouder. Wat zit er toch een druk achter. Als je die niet aan jezelf geeft, komt hij wel van de maatschappij.
Ik ben dan altijd blij met mijn blog en dat ik het even van mij af kan schrijven.
Herkennen jullie dit gevoel? Heb jij ook zo’n moment van realisatie gehad? Vertel het mij in een reactie. Desnoods anoniem. Ik weet zeker dat andere dit soort verhalen waarderen.
