Blog: Moeilijke eter? Dan maak ik iets anders
Op Instagram las ik een tijdje geleden de stelling ‘Wat anders voor je kind maken omdat hij iets niet lust, is echt een no-go’. Een stelling die ik zeer interessant vind: Een moeilijke eter? Dan maak ik iets anders geven. Vorig jaar september was ik ook al door 24 Kitchen uitgenodigd voor een nieuw programma over moeilijke eters. Hierbij werden diverse gezinnen gevolgd met moeilijke eters. Een situatie die mij bij is gebleven is de volgende.
Situatie:
Gezin gaat aan tafel zitten voor het avond gerecht. Het eerste wat haar moeder aan haar kind vraagt “Zo wat ga je eten van je bord?” …
Vervolgens eet het kind dus niets, hij doet alleen maar moeilijk en wil niets van wat op zijn bord is. Moeders probeerd nog ‘Ja maar je vind … toch lekker? Eet dat dan ‘…
Zo kabbelt het nog even door tot dat de moeder zegt: Nou zal ik dan maar pannenkoeken maken voor je?
Moeilijke eter? Dan maar iets anders
Dit is natuurlijk een extreme situatie. Althans in mijn ogen. Ik kan mij heel goed voorstellen dat sommige ouders zo met hun handen in hun haren op een gegeven moment zitten, dat zij dan maar iets anders geven. Ik bedoel als mijn moeder wist dat ik of mijn broer iets echt niet lusten (levertjes bijvoorbeeld) dan maakte ze zelfs al wat anders. Zelf doen wij dat ook als we iets pittig eten of bijvoorbeeld een biefstuk. Al moet ik wel bekennen ik bereken het al voor met wat we de dag er voor eten en dan maak ik daar extra van.
…maar terug naar de situatie van hierboven. Weet ik echter dat mijn kind iets wel gewoon kan eten. Al doen ze moeilijk. Ik zal nooit iets voorstellen wat gewoon sowieso lekkerder is om te maken. Iets wat ik zelfs lekkerder vind. Een kind verhongerd echt niet van één maaltijd overslaan. Als je kind honger heeft gaat die uiteindelijk toch wel van het bord eten.
Ook onze kids, die makkelijke eters zijn, doen wel eens moeilijk. Simpele antwoord: Je krijgt ook niets anders dus dan niet. Het bord blijft voor hun neus en uiteindelijk eten ze wel dat wat ze echt wel lusten. Natuurlijk moet je je kind niet dwingen iets te eten wat ze echt niet lusten. Alleen maar omdat jij dat wel lekker vind. Als ouder kun je echt wel aanvoelen wanneer iets echt is, of wanneer het drama is.
Waar in de bovenstaande situatie de moeder echter als eerste al in de mist ging. Was door te zeggen ‘zo wat ga je eten van je bord’. Het geeft een signaal of het kind een keuze heeft. Gewoon eet smakelijk en dan de situatie bekijken zoals hij gaat is veel makkelijker.
Uiteraard is iedere situatie anders en ik snap ook wel dat sommige ouders het echt zwaar hebben met een moeilijke eter. Maar pannenkoeken? Die zijn nooit de oplossing. Dan maar gewoon een droge boterham of iets er op wat in elk geval niet zoet is.
De stelling…
Dat je kind iets niet lust is natuurlijk anders dan een moeilijke eter. Als je kind echt niet iets lust, voel je dat zoals ik al zei. Ja dan kun je echt wel iets aanpassen. Heb je een moeilijke eter, dan kun je beter kijken naar de situatie rond het eten.
- Hoe reageren jullie als ouders of de oudere broer en zussen op iets wat niet zo lekker is.
- Wat is jullie eigen relatie met eten
- Laat je kind mee denken in de supermarkt voor het eten. Door bijvoorbeeld groenten te kiezen. Logan heeft ooit spruitjes gekozen, iets wat ik niet lekker vind, maar ik kocht het en maakte het voor hem. Hij smulde.
- Laat je kind helpen met koken of in elk geval mee kijken en proeven bij het koken.
- Maak geen strijd van. Wil je niet eten dan niet. Maar hou dat bord gewoon in bereik!
Maak jij wel eens wat anders voor je kids? Omdat ze het niet lusten of omdat ze een moeilijke eter zijn?
Hoe sta jij tegenover de stelling. Laat het mij weten ik ben benieuwd.
