Blog: Douane hell met een dreumes

Blog: Douane hell met een dreumes

Een paar weken terug reisde ik alleen met onze kleine dreumes van Fort Myers, Florida naar Amsterdam. Met onderweg ook nog een overstap. Na een heerlijke week met mijn ouders in Florida,  reide ik alleen terug met Logan (18 maanden). Een reis waar ik onwijs tegen op keek. Ik vond het spannend en werd er onzeker en emotioneel van. Hoe zou ik deze reis overleven. Wat ik echter niet had voorspeld was de reis niet zo zeer het probleem zou zijn. Maar de douane hell met een dreumes waarin ik belande!

Voorbereiding

Om te reizen met een dreumes is een onwijze ondernemen. Voorbereiding is daarvoor alles! Wanneer ga je vliegen en wat neem je allemaal mee voorin het vliegtuig. De terugvlucht alleen met Logan zou een nachtvlucht zijn. Met de hoop dat hij lekker de hele vlucht zou slapen. Mocht het helaas niet het geval zijn, dan genoeg back-up entertainment (kleine cadeautjes, ipad) en natuurlijk snacks! Tijdens een vlucht met kinderen kun je nooit genoeg snack bij je hebben!

Douane 

Een uur voor vertrek namen Logan en ik afscheid van mijn ouders en gingen we door de douane. Door de douane met een kinderwagen, 2 tassen en een dreumes. HELP! Door de weinige slaap er voor, de spanning van de opkomende reis en afscheid nemen van me ouders. Werd ik een emotionele vaatdoek. Ik probeerde met alle kracht me sterk te houden. Daar stonden we dan om door de poortjes te gaan en zo begon mijn hell:

1. Logan moest zijn knuffels afgeven en begon te huilen.
2. De kinderwagen moest helemaal op de band, want Logan nog meer overstuur maakte.
3. Door het poortje moest ik wachten (met huilende dreumes) om gefouileerd te worden. Dit duurde zeker 5 minuten.
4. Tas was tegen gehouden en moest helemaal leeg gehaald worden. (Gelukkig kregen we wel ze knuffel en kinderwagen terug)
5. Logan’s snacks had een alarm af gegeven en daarom moesten bijna al zijn snacks weggegooid worden.
6. Ik moest extra gefouilleerd worden.

Dit alles heeft zo’n 30-45 minuten geduurd, voor ik de douane in de VS door was. En ik mijzelf maar groot proberen te houden. Juist dat lukte dus niet. Niemand die denkt arme vrouw die alleen met dreumes reist.

Nee hoor! Alle snacks werden gewoon zo de prullenbak in gedaan. Ging ik dan een reis van 13 uur tegemoet met alleen een klein zakje van Ella’s Kitchen. Hoe zou ik dit overleven.

Karma

Emotioneel uitgeput boarde ik onze eerste vlucht van 3 uur. We kwamen te zitten naast een vrouw die met haar gezin van twee jonge kinderen reisde. We raakte aan de praat en ik storten even helemaal in. Ik voelde gewoon ik kon even bij deze mede-mama mijn verhaal kwijt. Ik kon mij geen lievere vrouw wensen om naast te zitten, zo begripvol. Zelf was ze super voorbereid en had tal van snack mee. Die ze maar wat graag met Logan deelde. Eenmaal geland bij onze overstap, gaf ze ons nog eens een zak met snacks (knijpzakjes en babysnoepjes). Zodat we de volgende vlucht aan kunnen. Ik kon wel huilen zo dankbaar was ik, maar zou zelf precies het zelfde doen. Eindelijk was karma aan mijn zijde.

wendy panse-moedt

Met een liefde voor eten en reizen, neem ik mijn kleine mee in een ontdekkingstocht in de wereld van lekker eten.